۱. ایران
تاریخچه تولید لوازم آرایش در ایران
ایران کشوری با قدمت زیاد و تمدنی چند هزارساله است. ایرانیان باستان سبک پوشش منحصربفرد خودشان را داشتند و مردان و زنان برای حضور در اجتماع و مراسم مختلف با استفاده از مواد طبیعی، معدنی و دست‌ساز چهره و بویژه چشمانشان را آرایش می‌کردند. آنها به آرایش و پیرایش خود اهمیت زیادی می‌دادند. باستان شناسان در بسیاری از مناطق تاریخی و باستانی ایران، بقایی از وسایل بهداشتی و لوازم آرایشی را پیدا کرده‌اند و قدمت بعضی از آنها به هزاره اول قبل از میلاد برمی‌گردد. در دوران هخامنشی، درباریان آرایشگر مخصوص خوشان را داشتند. در کاوش‌های باستانی در منطقه هفت تپه استان خوزستان، نوعی لوزام آرایش شبیه رژلب کشف شده‌است. ایرانیان برای تولید لوازم آرایشی از گیاهان و گل‌های معطر و خوشبو، روغن‌های طبیعی و حیوانی و مواد معدنی همچون خاک سفید یا قرمز استفاده می‌کردند.
استفاده از لوازم آرایش در ایران
از ایران باستان تا قبل از مدرنیته، لوازم آرایش اصلی مورد استفاده ایرانیان شامل ۷ قلم می‌شد. این ۷ قلم عبارتند از : سرمه که از ۸۰۰۰ سال قبل برای آرایش چشم‌ها و کشیدن خط چشم استفاده می‌شد. سرخ آب یا غازه برای سرخی گونه‌ها، سفیدآب، پودری سفید برای روشن کردن پوست، وسمه برای پرپشت کردن ابروها و کشیدن پیوند ابروها، حنا برای رنگ کردن موها و ناخن‌ها و گاهی اوقات برای رسم طرح‌های موقتی روی دستان، زرک: برای درخشش چهره و رنگ موها، و خال که نقطه سیاهی به شکل خال کنار لب و چشمان می‌زدند. در ایران مدرن از میان این هفت قلم فقط سرمه و حنا به شکل محدود استفاده می‌شوند و اکثر ایرانیان از لوازم آرایشی جدید برای آرایش چهره خود استفاده می‌کنند.
سبک‌های آرایشی در ایران
ایرانیان از زمان باستان، به زیبایی و آرایش چهره خود اهمیت می‌دادند و برای حضور در آیین‌های مذهبی و مراسم رسمی، چشمانشان را سرمه می‌کشیدند. بسیاری از اسناد تاریخی به مهارت و هنر بالای آرایشگران ایرانی در ایران باستان اشاره کرده‌اند. سبک آرایش ایرانیان از زمان باستان تا صد سال گذشته با استفاده از همان ۷ قلم لوازم آرایشی انجام می‌شد و تغییر چندانی نکرده بود. در دوران باستان مردان و زنان توجه ویژه‌ای به آرایش چشمانشان داشتند. آرایش مردان از زمان هخامنشی تا عصر قاجار هم مرسوم بود. البته با گسترش اسلام در ایران و حجاب، سبک‌های آرایشی در ایران تغییر کردند و دختران تا قبل از ازدواج به چهره طبیعی خود دست نمی‌زدند و آرایش نمی کردند. در ایران امروز، سبک‌های آرایشی تحت تاثیر جدیدترین روش‌های روز دنیا است و نسبت به گذشته بسیار پیشرفته و پیچیده‌تر شده است.
۲. چین
تاریخچه تولید لوازم آرایش در چین
تاریخچه تولید لوازم آرایش در چین قدمتی به درازای تاریخ این کشور دارد. مردم چین از گذشته‌های دور به کار تولید لوازم آرایشی مشغول بودند. چینی‌های باستان برای تولید لوازم آرایش از روغن‌های خالص گیاهی و انواع روغن‌های حیوانی استفاده می‌کردند که عصاره‌های طبیعی گل‌ها و گیاهان به آنها اضافه می‌شد. فرآیند تولید لوازم آرایش در چین در مقایسه با روش‌های امروزی ساده بود و طی چند مرحله جوشاندن، تخمیر، و تصفیه انجام می‌گرفت. در طول سلسله شانگ، زنان چینی برای سفید و شاداب‌تر کردن صورت خود از پودر سرب استفاده می‌کردند. البته قبل از پودر سرب از پودر برنج استفاده می‌شد ولی به خوبی روی پوست نمی‌نشست و می‌ریخت. چینی‌ها برای سرخی گونه‌ها، ماده‌ای شبیه رژگونه امروزی را با استفاده از برگ گل و گیاه و در زمان سلسله هان با افزودن روغن، مغز استخوان حیوانات و غیره می‌ساختند تا بافتی چسبنده‌تر پیدا کند و به عنوان رژلب هم قابل استفاده باشد.
استفاده از لوازم آرایش در چین
استفاده از لوازم آرایش در چین، تاریخ طولانی دارد. بنابر آثار فرهنگی بدست آمده از دوران بسیار قدیمی دولت‌های جنگ طلب، در آن زمان، زنان صورتشان را سفید می‌کردند و رژ هم می‌زدند. یعنی بیش از ۲۰۰۰ سال قبل، زنان چین از لوازم آرایش استفاده می‌کردند. البته تعداد لوازم آرایش به تنوع امروز نبود. رایج‌ترین ماده آرایشی در چین باستان پودر سرب بود که زنان برای سفیدی بیشتر چهره‌شان به طور مستقیم به پوستشان می‌زدند. رژگونه هم یکی دیگر از لوازم آرایشی اصلی زنان این کشور بود. از زمان سلسله هان، با ساخت ترکیباتی بهتر و منسجم‌تر، استفاده از رژگونه‌ها به عنوان رژلب بسیار مرسوم شد. کشیدن ابروها از زمان دولت‌های جنگ طلب در چین مرسوم شد. آنها از شاخه‌های سوخته درخت بید به عنوان مداد ابرو استفاده می‌کردند.
سبک‌های آرایشی در چین
سبک‌های آرایشی در چین با تغییر هر سلسله و گذشت زمان، تغییراتی می‌کرد و تاثیر خود را در جامعه و فرهنگ عامه مردم می‌گذاشت. در تمام این سال‌ها، زنان از روش‌های مختلفی برای زیباتر کردن خود استفاده می‌کردند. زنان چین قدیم نسبت به زنان چینی مدرن محافظه‌کارتر بودند، اما تقریبا زنان از هر طبقه‌ای از نوعی لوازم آرایش استفاده می‌کردند.
زنان قدیمی چین صورتی یکدست سفید را نماد زیبایی می‌دانستند. با این حال پودر سفید آرایشی مورداستفاده آنها، بسیار سمی و برای پوست زیان‌آور بود و در مدت کوتاهی پوست را به شدت تخریب می‌کرد. سبک آرایشی زنان در چین باستان خیلی پیچده نبود و شامل سه قلم رژگونه، ترسیم ابرو و رژلب بود.
در تمام دوران‌ها و سلسسله‌ها از نظر چینی‌ها لب‌های کوچکتر، زیباتر بودند. در چین باستان، رنگ رژلب‌ها بیشتر قرمز بود تا ظاهر بهتر، جذابتر و جوانتری به زنان بدهد. زنان چین باستانی علاقه زیادی به رژ لب داشتند.
در زمان سلسله هان، کشیدن ابروها بسیار رایج شد، و زنانی که ابروی کشیده و پرتری داشتند، زیباتر به نظر می رسیدند.
۳. مصر
تاریخچه تولید لوازم آرایش در مصر
مصری‌ها به عنوان یکی از اولین تمدن‌های بشر و مهد بسیاری از شاخه‌های علوم و هنر، پیشگام تولید لوازم آرایش در جهان بودند. تجربه بیش از سه هزار سال تولید انواع لوازم آرایشی، باعث شده بود که درباریان، طبقه اشراف و طبقه متوسط لوازم آرایش را کاملا در زندگی روزمره خود بپذیرند و این لوازم به بخش مهم از زندگیشان تبدیل شود. اولین کشف باستان شناسی از تولید لوازم آرایش در مصر به ۳۱۰۰ سال قبل از میلاد باز می‌گردد، و مربوط به ظرفی است که برای ساییدن و ترکیب مواد آرایشی استفاده می‌شده است. همچنین باستان‌شناسان لوازم آرایشی دست ساز مربوط به ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد را در مصر پیدا کردند. اولین خط چشم در مصر باستان خمیری سبز رنگ بود که از مرمر سبز ساخته شده بود. تا زمان ملکه کلئوپاترا، زنان مصری به رنگین کمانی از لوازم آرایشی متنوع دسترسی داشتند. این لوازم آرایشی از نواع سنگ‌ها، مواد معدنی و گیاهان بومی مصر تولید می‌شدند. آنها با ترکیب چربی حیوانی و پودر سولفید سرب سرمه سیاه می‌ساختند.
استفاده از لوازم آرایش در مصر
مصریان اعتقاد داشتند که لوازم آرایشی هدایایی از جانب خدایان هستند. از ۵ هزار سال قبل، مصری‌های باستان از سایه چشم تیره رنگ برای زیبایی و محافظت از چشمانشان در مقابل پرتوهای سوزان نور خورشید استفاده می‌کردند. مهمترین وسیله ارایشی در مصر باستان، برس بود، چرا که با استفاده از آن می‌توانستند تقریبا هر نوع لوازم آرایشی را استفاده کنند. مصریان بیش از هر چیزی از سرمه برای خط چشم و از مرمر سبز برای سایه چشم استفاده می‌کردند. ریمل هم در میان مصریان بسیار محبوب بود و نه تنها جنبه زیبایی داشت، بلکه چشم‌ها را در مقابل طوفان‌های شدید و گردو خاک صحرای آفریقا محافظت می‌کرد. همچنین نقاشی بدن در میان نجیب زادگان و اشراف مصر با استفاده از گچ و پودر سرب برای نشان دادن ثروت و موقعیت اجتماعی‌شان انجام می‌شد.
سبک‌های آرایشی در مصر
مصریان باستان علاقه زیادی به آرایش چهره خود و استفاده از لوازم آرایش داشتند و چهره آرایی در بین مردان و زنان بویژه در میان طبقه اشراف بسیار رایج بود. تاجران یونانی که حدود ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد به مصر سفر کرده بودند از دیدن مردم مصر بسیار متعجب شدند چرا که هر مصری نوعی از لوازم آرایشی را به مقدار زیاد استفاده کرده بود. ملکه کلئوپاترا برای آرایش پلک پایین خود از خمیر سبز روشنی از مرمر سبز و برای پلک بالای خود از سایه آبی پررنگی از پودر لاجورد با رگه‌هایی از پیریت طلایی استفاده می‌کرد. او با استفاده از سرمه سیاه، ابروهایش را تیره‌تر و مژه‌هایش را بلندتر می‌کرد. همچنین برای رژ لب و رژگونه از خاکی سرخ استفاده می‌کرد که قرمزی‌اش به خاطر وجود اکسید آهن بود. کلئوپاترا برای رنگ کردن ناخن‌هایش از حنا استفاده می‌کرد. او مانند مصریان باستان پیش از خودش روی دستانش نقش حنا با طرح‌های پیچیده داشت.
۴. آفریقا
تاریخچه تولید لوازم آرایش در آفریقا
آفریقای باستان، سرزمینی با سنت‌ها، فرهنگ‌ها و روندهای زیبایی متنوع و متفاوت است. قبایل متعددی در سرتاسر این قاره زندگی می‌کردند و هرکدام روش‌های آرایشی و لوازم آرایشی مخصوص خودشان را داشتند. در قبیله‌های آفریقای باستان، آرایش اهمیت بالایی داشت. آرایش در این قبیله‌ها بیشتر به شکل نقاشی چهره بوده است. آرایش چهره در قبایل آفریقایی نشان دهنده جایگاه هر شخص بود و معنای فرهنگی قوی داشت. در قبیله پاندو آفریقای جنوبی، رهبران معنوی قبیله، صورت و بدنشان را سفید می‌کردند تا پیوند عرفانی خودشان با اجدادشان را تثبیت کنند. این قبایل با استفاده از پودر گچ، سنگ معدنی زرد، سنگ آهن، زغال و خاک رس و ترکیب آنها با رنگ‌های گیاهی چهره و بدن خود را نقاشی می‌کردند. برخی از قبایل، استخوان حواصیل را برای کشیدن خط چشم استفاده می‌کردند.
استفاده از لوازم آرایش در آفریقا
نقاشی چهره در قبایل آفریقا معمولا با استفاده از خاکی سرخ انجام می‌شد، که با استفاده از گل‌ها و گیاهان به رنگ‌های مختلفی در می‌آمدند. آفریقایی‌های باستان انواع طرح‌های ساده شامل خطوط، نقاط و طرح‌های پیچیده را با کف دست و انگشتان خود ترسیم می‌کردند. در این قبایل، زنان و مردان هر دو از لوازم آرایشی استفاده می‌کردند تا نظر جنس مخالف را به خودشان جذب کنند. همچنین آنها در مراسم‌های خاصی از لوازم آرایش استفاده می‌کردند. این آرایش‌ها به دلایل متعددی و برای اهداف متفاوتی مثل سنت قبیله‌ای، مراسم مذهبی، شکار و یا حضور در جنگ و ترساندن دشمنان هم استفاده می‌شد. در بعضی از قبیله‌ها از آرایش برای نشان دادن جایگاه اجتماعی برای مثال تمایز پسران از مردان و تمایز مردان جوان از مردان سالخورده، مردان از زنان و اعضای قبیله از افراد بیرون قبیله انجام می‌گرفت.
سبک‌های آرایشی در آفریقا
آرایش در قبیله‌های آفریقایی به جایگاه اجتماعی آن شخص بستگی داشت. هرچه که شخص جایگاه اجتماعی بالاتری داشت، آرایش چهره‌اش بیشتر و پیچیده‌تر بود. زنان و مردان قبایل آفریقایی برای مراسم مختلف و با اهداف متفاوت چهره خود را آرایش می‌کردند.
در این آرایش‌ها هر رنگ و هر طرحی معنای مخصوصی داشت. رنگ سیاه نشانه قدرت، مرگ، شیطان و رمز و راز، رنگ خاکستری نماد قدرت، ثبات، امنیت و بلوغ، رنگ بنفش نشانه تجملات، خرد و هیجان، رنگ زرد نماد شادی، انرژی و گرما، رنگ قرمز نشان‌دهنده خطر، جرات، انرژی، رنگ آبی سمبلی از آرامش، اعتماد و صمیمیت، رنگ سبز، بیانگر زندگی، رشد، درمان و شادابی و رنگ سفید هم نشانه‌ای از امید و نور بوده است.
۵. سرخپوستان
تاریخچه تولید لوازم آرایش در سرخپوستان
فرهنگ سرخپوستان بومی آمریکا، ریشه در احترام به زمین و زندگی هماهنگ با طبیعت دارد. روش‌های آرایش و لوازم آرایش آنها هم انعکاسی از همین ارزش‌ها بوده است. سرخپوستان سالخورده در زمان باستان و در هزار سال قبل ، خواص زیبایی و مراقبتی گیاهانی مثل آلوئه‌ورا و جوجوبا را می‌دانستند. سرخپوستان از آلوئه‌ورا برای آبرسانی، تسکین و ترمیم پوست در مناطق خشک و بیابانی استفاده می‌کردند. همچنین آنها قبل از حضور در مراسم‌های مهم از ذرت آبی برای پاکسازی و لایه برداری پوست استفاده می‌کردند. این سرخپوستان سرو خزنده را برای درخشش و سلامت موها، میوه کاکتوس را برای رطوبت‌رسانی به پوست صورت، محافظت از آن در برابر نور خورشید و شادابی بیشتر پوست، بوته‌های گل سرخ وحشی را به خاطر اثرات ضدپیری و ضدچروک، و برگ‌های درخت یوکا را برای پرپشت کردن موها به کار می‌بردند.
استفاده از لوازم آرایش در سرخپوستان
استفاده از لوازم آرایش در سرخپوستان در بین هر دو گروه مردان و زنان مرسوم بود. بسیاری از مواد و ترکیباتی که در لوازم آرایشی امروزه وجود دارند، ابتدا مورد استفاده سرخپوستان آمریکایی بوده‌است. سرخپوستان آمریکا سبک و روش‌های مخصوص به خودشان را برای آرایش داشتند. سرخپوستان قبیله مایا به غارها می‌رفتند تا با مردگان خود ارتباط برقرار کنند و برای این مراسم، چهره‌هایشان را یکدست سفید می‌کردند تا شبیه ارواح مردگان شوند. به غیر از این مراسم، مایاها برای حضور در مراسم ازدواج، تولد یا سوگواری، آیین‌های مذهبی و مبارزات و جنگ‌ها با استفاده از رنگ‌ها و لوازم آرایشی که از گیاهان و چربی‌های حیوانی تهیه کرده‌بودند، صورت خود را با انواع خطوط نقاشی می‌کردند. رنگ قرمز، زرد و سیاه سه رنگی بود که آنها برای آرایش چهره‌شان بیشتر از همه استفاده می‌کردند. آنها سعی می‌کردند با آرایش چهره‌شان در جنگ‌ها، چهره رعب‌آوری را از خود به نمایش بگذارند.
سبک‌های آرایشی در سرخپوستان
در بسیاری از فرهنگ‌های سرخپوستی، آرایش نشانه‌ای از جایگاه اجتماعی و نظامی بود و گاهی اوقات نشانه‌ای از خشونت. همچنین برای سرخپوست‌ها آرایش و نقاشی صورت نشانه‌ای از هویت قبیله‌ی بود. مردان و زنان سرخپوست آمریکای شمالی عادت داشتند که موهای خود را ببافند.
هر قبیله‌ای سبک و طرح‌های آرایش مخصوص خودش را دارد. آنها با این آرایش چهره فرهنگ، داستان‌ها، قدرت و جایگاه اجتماعی‌شان را بیان می‌کردند. در طول زمان و در هر قبیله‌ای رنگ‌ها، کاربری‌ها و نمادهای آرایش و نقاشی چهره تفاوت داشتند.
رنگ سیاه برای سرخپوست‌ها برخلاف سایر فرهنگ‌ها، نماد زندگی بوده و هنگام حضور در میادین جنگی استفاده می‌شده است. رنگ قرمز، رنگی خشن و نشانه جنگ، رنگ سفید نماد صلح، رنگ سبز نشانه بردباری و هماهنگی، رنگ آبی نشانه خرد، قدرت و اعتماد به نفس و رنگ زرد نشانه مرگ بوده است و در مراسم سوگواری از آن استفاده می‌کرده‌اند.
۶. روم باستان
تاریخچه تولید لوازم آرایش در روم باستان
رومیان باستان در ابتدا از لوازم آرایشی فقط برای حضور در مراسم مذهبی استفاده می‌کردند. اما با گذشت زمان، لوازم آرایشی راهشان به خانه‌ها باز شد و بیشتر زنان رومی شروع به استفاده از لوازم آرایش کردند. طبقه اشراف روم از چین مواد آرایشی وارد می‌کردند. مردم فقیر هم مجبور بودند از لوازم آرایشی دم دستی و ارزان استفاده کنند. اما زنان طبقه مرفه، کار آرایش را خودشان انجام نمی‌دادند و آرایشگرهای مخصوص داشتند. این آرایشگران از زنان خدمه و مسئول تهیه و ساخت کرم‌ها، لوسیون‌ها و لوازم آرایشی بودند. رومی‌ها برای سفید کردن چهره از پودر گچ، آهک سفید و سرب سفید استفاده می‌کردند که بعضی از این مواد مثل سرب، سمی بودند. آنها برای آرایش ابرو و پررنگ کردن آن از دوده و آنتیمون و برای آرایش چشمان از سرمه‌های ساخته شده با زعفران، دوده، خاکستر و آنتیمون استفاده می‌کردند.
استفاده از لوازم آرایش در روم باستان
در روم باستان، به دلیل کیفیت پایین لوازم آرایشی و شرایط آب و هوایی، زنان مجبور بودند که روزی چند بار آرایش خود را تجدید کنند. آنها برای آرایش چشم خود از سرمه و برای سرخی گونه‌هایشان از گلبرگ‌‌های شقایق و گل سرخ استفاده می‌کردند. برای آراستن ناخن‌هایشان از ترکیب چربی گوسفند و خون استفاده می‌کردند. رومی‌ها با استفاده از ترکیباتی همچون عسل، دانه‌های اورگانو، سرکه، عصاره ریحان، روغن و رازیانه، جو و چربی غاز انواع کرم‌ها و لوسیون‌ها را برای محافظت از پوست می‌ساختند و عصاره گل سرخ یا مر را به آن می‌افزودند. زنان رومی سعی می‌کردند با استفاده از سرمه، چشمانشان درشت‌تر و مژه‌هایشان پرپشت‌تر به نظر برسد، چرا که این‌ها از معیارهای زیبایی آن زمان در روم باستان محسوب می‌شد.
سبک‌های آرایشی در روم باستان
رومی‌های باستان همانند بسیاری از ملت‌های دیگر، پوست سفید را نماد زیبایی می‌دانستند و به خاطر اینکه رنگ چهره‌شان چندان سفید نبود، از لوازم آرایشی مخصوصی برای سفید کردن چهره خود استفاده می‌کردند. البته برخی از این پودرهای سفیدکننده حاوی ترکیبات سمی مثل سرب بودند. رومی‌ها برای آرایش چشم، چشمانی درشت با مژه‌های بلند را می‌پسندیدند و ابروهایی بلند که به هم پیوسته بودند، سرمه برای این منظور در میان زنان رومی بسیار رایج بود. از نظر آنها گونه‌های سرخ نشانه‌ای از سلامتی بود. رومیان به ناخن‌هایشان هم رنگ می‌زدند.
در روم باستان، آرایش برای مردان چندان پسندیده نبود و برخی از آنها فقط با استفاده از پودر سفید، صورتشان راسفیدتر می‌کردند و عطر هم می‌زدند.
۷. هند
تاریخچه تولید لوازم آرایش در هند
تاریخچه تولید لوازم آرایش در هند قدمت بسیار زیادی دارد و به سال‌های خیلی دور باز می‌گردد. محصولاتی مانند حنا که برای رنگ کردن موها، ناخن و طرح زدن روی دست‌ها و پاها استفاده می‌شد و سرمه که قدیمی‌ترین نوع مداد چشم به حساب می‌آید و حتی به جای سایه و ریمل هم استفاده می‌شده‌است، برای اولین بار هندی‌ها تولید و به کشورهای دیگر آن روزگار صادر کردند. هندی‌ها سرمه را از چوب درخت صندل یا دوده و چربی‌های گیاهی و حیوانی تولید می‌کردند و برخلاف سرمه مصری، هیچ نوع ماده سمی مثل سرب در ترکیبات آن وجود نداشت. آنها با استفاده از روغن‌های گیاهی، گلبرگ گل‌ها و گیاهانی مانند زعفران، کرم‌های پوستی را تولید می‌کردند. هندی‌ها برای پیشگیری از پیری پوست از زردچوبه و برای تقویت پوست از عسل استفاده می‌کردند. هندی‌ها پوست سفیدتر را نشانه زیبایی می‌دانستند و از ریشه پوتچوک، دانه‌های کنجد، چوب زرشک و چوب سدر برای درست کردن پودر سفیدکننده استفاده می‌کردند.
استفاده از لوازم آرایش در هند
هندی‌ها برای حضور در مراسم مذهبی، آیین‌های سوگواری و یا جشن‌های شادی از لوازم آرایش استفاده می‌کردند و آرایش فقط مختص زنان نبود. زنان و مردان هندی از لوازم آرایشی مختلفی برای زیباتر کردن خود استفاده می‌کردند. چشمان درشت و ابروهای کمانی از نمادهای زیبایی در هندوستان به شمار می‌رفت. سرمه یکی از مرسوم‌ترین لوازم آرایشی در بین هندی‌ها بود و از آن برای کشیدن خط چشم، سایه چشم، تیره کردن مژه‌ها و ابروها استفاوده می‌کردند. موهای بلند و سیاه هم از دیگر نمادهای زیبایی در هند بود. زنان هندی از حنا برای رنگ کردن موها و ناخن‌هایشان و ترسیم نقش‌هایی مشابه تتو بر روی دستان و پاهایشان استفاده می‌کردند. همچنین طبقه ثروتمند هند، حنا را برای پاکسازی پوستشان به کار می‌بردند.
سبک‌های آرایشی در هند
برای هندی‌ها آرایش کردن نماد و نشانه‌ای از فرهنگ و مذهبشان است. برخی از لوازم آرایشی در هندوستان قدیم به طور روزمره و برخی فقط برای مراسم‌های خاصی استفاده می‌شدند. موهای بلند و رسیدگی به آن با ماساژ سر و موها با روغن نارگیل از زمان گذشته در میان زنان هند بسیار متداول بوده است. هندی‌ها معتقد بودند که استفاده از سرمه چشم، علاوه بر زیبایی باعث تقویت قوه بینایی و جلوگیری از چشم زخم میشود. به همین دلیل سرمه را برای پلک پایین یا سیاه‌تر کردن مژه‌هایشان استفاده می‌کردند. زنان و دختران هندی خال قرمزی را در وسط پیشانی و میان دو ابروی خود می‌زدند که به آن بین‌دی می‌گویند. زنان متاهل هندی علاوه بر بین‌دی، موهایشان را از وسط فرق باز می‌کردند و به فرق سرشان حنا می‌زدند. ترسیم نقش حنا بر دست و پاها از زمان‌های گذشته تا همین امروز بین زنان هندی رایج است. آنها این کار را بیشتر برای عروس‌ها انجام می‌دهند، چرا که اعتقاد دارند که حنا خوش یمنی می‌آورد. هندی‌ها در مراسم عروسی و برای آرایش عروس از آرایش غلیظ و جواهرات زیاد استفاده می‌کردند.
۸. ژاپن
تاریخچه تولید لوازم آرایش در ژاپن
مهمترین آرایش زنان در ژاپن قدیم سفیدتر کردن چهره‌شان بود. اسناد تاریخی نشان می‌دهد که زنان برای نمایان ساختن بیشتر زیبایی‌های چهره‌شان و سفیدتر کردن آن، وقت زیادی می‌گذاشتند و متحمل رنج فراوانی می‌شدند. آنها برای این کار ماده سفیدی به نام اشیروی (Oshiroi) را پشت سر هم به صورت خود می‌زدند و پاک می‌کردند و گونه‌هایشان را با حوله می‌سابیدند. در قرون اخیر، ژاپنی‌ها دیگر به دنبال آن سفیدی مصنوعی نبودند و سعی کردند با ارائه لوازم آرایشی و بهداشتی جدید برای شست و شوی صورت، محصولات پوستی ساخته شده از ماده معدنی طبیعی اکسید سرب، و درمان‌های گیاهی برای آکنه، سفیدی طبیعی‌تر و زیباتری را به چهره‌هایشان ببخشند.
استفاده از لوازم آرایش در ژاپن
زیبایی و استفاده از لوازم آرایش قدمتی به درازای تاریخ دارد. در کشور ژاپن زیبایی با سفیدی چهره پیوند خورده بود. از دوره حکومت نارا تا حکومت هیان زنان از پودر سفیدی برای سفید کردن چهره خود استفاده می‌کردند چرا که چهره سفید نماد زیبایی بود. بیش از هزار سال قبل، لوازم آرایش مخصوص سفید کردن پوست، نمادی از جایگاه اجتماعی در میان طبقه اشراف بود. در دوره ادو، فرهنگ سفید کردن پوست در میان مردم معمولی متداول شد. آنها این پودر سفید را نه تنها به چهره، بلکه به گوش‌ها، گردن و قفسه سینه‌شان هم می‌زدند. آرایش در ژاپن نمادی از فروتنی و افتادگی و محافظه‌کاری زنان بود. اما رفته رفته و با گذشت زمان، مدهای آرایشی جدیدی در شهرهای مختلف ژاپن شکل گرفت و زنان شروع به استفاده از رژلب و نمایان کردن گوش‌ها و گوشه‌های بیرونی چشمانشان با استفاده از رنگ قرمز کردند. در آن زمان، قرمز، سیاه و سفید تنها رنگ‌هایی بودند که برای آرایش استفاده می‌شدند. در اواخر عصر میجی و با تاثیر بیشتر فرهنگ‌های غربی، زنان ژاپن شروع به استفاده از پالت رنگی کاملی برای آرایش کردند.
سبک‌های آرایشی در ژاپن
مردم ژاپن در گذشته همانند بسیاری از فرهنگ‌های دیگر به سفیدی پوست چهره اهمیت خیلی زیادی می‌دادند و چهره سفید و روشن از نظر آنها نماد زیبایی محسوب می‌شد. حتی امروز هم زنان این سبک زیبایی و آرایشی را دنبال می‌کنند.
آرایش کردن از نظر اجتماع آن زمان ژاپن کار پسندیده‌ای به حساب می‌آمد. از زنان انتظار می‌رفت که از سر صبح تا نیمه شب و حتی در حمام آرایش داشته باشند. آرایش کردن کار خصوصی محسوب می‌شد و نباید دیگران آن را می‌دیدند. رنگ سیاه یکی از رنگ‌های مهم در بین لوازم آرایش زنان ژاپن برای نمایش جذابیت و زیبایی بیشتر بود. زنان ژاپنی پس از ازدواج دندان‌هایشان را رنگ می‌کردند و پس از بچه‌دار شدن، ابروهایشان را می‌تراشیدند. در سال ۱۸۷۰، سیاه کردن دندان‌ها از طرف حکومت ممنوع شد اما تا اوایل عصر شوا هنوز در برخی از طبقات این کار انجام می‌گرفت.
در اواخر عصر میجی، بزرگترین تغییر در زمینه آرایش در ژاپن اتفاق افتاد و مردم روز به روز به داشتن پوستی با رنگ طبیعی راغب می‌شدند. در این دوره، پودرهای آرایشی رنگی به بازار عرضه شدند و زنان متوجه شدند که می‌توانند لوازم آرایشی را تهیه کنند که مکمل رنگ پوستشان باشد. در عصر شوا، لوازم آرایشی با شماره رنگ‌های متفاوت به بازار آمد تا زنان بتوانند، رنگی را نزدیک به رنگ پوست خود انتخاب کنند. بعد از پایان جنگ جهانی دوم و تا اواخر دهه ۶۰ میلادی، آرایش به سبک غربی در میان زنان ژاپن بسیار متداول شد.
مدیوتی اولین فروشگاه اینترنتی ارائه دهنده خدمات نوین زیبایی و سلامت
مدیوتی با ارائه تکنولوژی های میکاپ مجازی، پروتز زیبایی مجازی و خدمات مشاوره آنلاین در خدمت شماست و شمارا در فرایند خریدی هدفمند و متناسب با خواسته تان همراهی می کند.
برند مدیوتی جامع ترین پلتفرم ارائه دهنده تمامی محصولات اورجینال آرایشی و بهداشتی و مراقبت از پوست و همچنین خدمات زیبایی و سلامت است.
