صابون یک محصول بهداشتی شخصی است که قرن هاست برای تمیز کردن بدن استفاده می شود. این ماده معمولاً از ترکیبی از روغن ها یا چربی ها و یک محلول قلیایی مانند هیدروکسید سدیم یا هیدروکسید پتاسیم ساخته می شود که برای تشکیل یک فرآیند شیمیایی به نام صابون سازی واکنش نشان می دهد. این فرآیند منجر به تشکیل صابون می شود که یک سورفکتانت است که به از بین بردن آلودگی، چربی و باکتری ها از روی پوست کمک می کند. صابون به اشکال مختلفی از جمله صابون نواری، صابون مایع و صابون فوم موجود است. هر نوع مزایا و معایب خاص خود را دارد و انتخاب تا حد زیادی به ترجیحات شخصی بستگی دارد. صابون نواری سنتی ترین شکل صابون است و اغلب از ترکیبی از چربی های حیوانی یا گیاهی، روغن ها و لیمو تهیه می شود. استفاده از آن راحت است، زیرا می توان آن را به راحتی ذخیره کرد و برای مدت طولانی دوام می آورد. با این حال، ممکن است پوست را خشک کند و اگر به طور کامل شسته نشود، ممکن است اثری از خود به جای بگذارد. صابون مایع شکل مدرن تری از صابون است که اغلب در سرویس های بهداشتی عمومی و سایر مکان های عمومی استفاده می شود. معمولاً از پمپ یا تلگراف توزیع می‌شود و می‌توان آن را با مواد مختلفی فرموله کرد تا متناسب با انواع پوست باشد. استفاده از صابون مایع آسان است و می تواند بهداشتی تر از صابون نواری باشد، زیرا خطر به اشتراک گذاشتن میکروب از نوار وجود ندارد. صابون فوم شکل جدیدی از صابون است که در سال های اخیر به طور فزاینده ای محبوب شده است. معمولاً از پمپ در کف کفی پخش می شود که می تواند به کاهش ضایعات کمک کند و استفاده از آن را آسان تر کند. صابون فوم معمولاً نسبت به صابون سنتی برای پوست ملایم‌تر است، زیرا حاوی مواد خشن کمتری است که در برخی صابون‌های نواری یافت می‌شود. هنگام انتخاب صابون، مهم است که نوع پوست خود و هر گونه بیماری پوستی که ممکن است داشته باشید را در نظر بگیرید. به عنوان مثال، اگر پوست خشک یا حساسی دارید، ممکن است بخواهید صابونی را انتخاب کنید که حاوی مواد مرطوب کننده مانند کره شی یا گلیسیرین باشد. اگر پوست چرب یا مستعد آکنه دارید، صابونی حاوی اسید سالیسیلیک یا بنزوئیل پراکسید ممکن است مناسب تر باشد.